Σε όνειρα μαζί σου πίστεψε με ακόμα τριγυρνώ
το ξύπνημα μου έχει ακόμα το δικό σου το χαμόγελο
άλλο ένα πρωινό ηλιανθέ μου που δεν είσαι εδώ
άλλο ένα πρωινό κάνω τον κόσμο ανάκατο
μπερδεύομαι μέσα στο πλήθος και ακολουθώ
τη μυρωδιά σου που με καθιστούσε ανάστατο
ελπίζω να με οδηγήσεις στο δικό σου το βυθό
ελπίζω να μη με οδηγήσεις σε δικό σου υποκατάστατο
στον άστατο σου κόσμο βρήκα έδαφος
για να πατώ στους ροδαλένιους κάμπους σου
βρήκα οσμή για να μυρίζω
στην αγκαλιά σου βρήκα μέρος για να κρυφτώ
κι από τα χείλη σου πια κρασί για να μεθύσω
Κάνω τον κόσμο ανάκατο στο πλήθος ψάχνω να σε βρω
ανάγκη έχουν τα μάτια μου να σ’ αντικρίσουν
τα χείλη μου λαχταράν να σε φιλήσουν
Κάνω τον κόσμο ανάκατο ψάχνω παντού για να σε βρω
στη θάλασσα, στ’ αστέρια, στη γη, στον ουρανό
ρε δε με νοιάζει σου λέω, με νοιάζει μόνο να σε δω
Ο ήλιος μ’ αποχαιρετά κι εγώ ακόμα σε ψάχνω
τα φώτα ανάβουν και τ’ αστέρια απλώνονται στον ουρανό
την απερίγραπτη ομορφιά σου προσπαθώ να περιγράψω
το φεγγάρι στο βαθύ το μπλε που ακόμα είναι μισό
ανάσα παίρνω σ’ ένα απ’ τα παγκάκια που ’χαμε κάτσει
μονολογώ όλα εκείνα που μαζί είχαμε πει
ακροβατώ στα γράμματα που μαζί είχαμε γράψει
και σχημάτιζαν τη πιο όμορφη λέξη πάνω στη γη
πάνω στη γη που πίστεψέ με απόψε είναι μικρή
μπροστά στη πεθυμιά μου να σε δω έτσι φαντάζει
η ματιά μου ψάχνει ακόμα σαν τρελή να σε βρει
γιατί η παρουσία σου μονάχα με καθησυχάζει
Κάνω τον κόσμο ανάκατο στο πλήθος ψάχνω να σε βρω
ανάγκη έχουν τα μάτια μου να σ’ αντικρίσουν
τα χείλη μου λαχταράν να σε φιλήσουν
Κάνω τον κόσμο ανάκατο ψάχνω παντού για να σε βρω
στη θάλασσα, στ’ αστέρια, στη γη, στον ουρανό
ρε δε με νοιάζει σου λέω, με νοιάζει μόνο να σε δω
Το φόντο άλλαξε το μπλε αρχίζει να ανοίγει
το κουράγιο μου δε χάνω ακόμα περπατώ
απλά το να σε δω ακόμα πιο πολύ επείγει
να πέσω στην αγκαλιά σου, να ξεκουραστώ
ξάφνου τα πόδια μου παγώσαν όταν σε είδα να πλησιάζεις
και το στόμα μου δεν μπόρεσε κουβέντα να σου πει
το σκοτάδι μου άρχισες να γλυκοχαράζεις
δεν είν’ τυχαίο, με την ώρα βλέπεις πήγαινε ασορτί
Το πλήθος κάνω ανάστατο πετάω σαν αερόστατο
κάνεις τον κόσμο μου όμορφο λουλούδι σε αμμόλοφο
Τον κόσμο κάνω ανάστατο σε πίνω και γλυκομεθώ
στη θάλασσά σου θα ριχτώ μπας κι ησυχάσω
