Μια κρυφή ευαισθησία χτίζει την εικόνα σου
Με τα λόγια και τις σκέψεις που έχουνε το χρώμα σου
Μες τη νύχτα, μες τη νύχτα
Το φεγγάρι σου μαγεύει τ’ αχανές του ουρανού
Κι ότι σώθηκε αρχίζει μυστικό χορό στο νου
Μες τη νύχτα, μες τη νύχτα
Μάταια, κι απόψε στους παράδεισους
Της φαντασίας μου με τ’ όνειρο θα πλανηθώ
Όσο κι αν ανάστησα το χάδι σου
Σ’ ένα σκοτάδι σου πάντα θα ξεψυχώ
Μια κρυφή ευαισθησία σώζει μία σου σκιά
Την ψυχή σαν ερινύα μ’ ένα φόβο κυβερνά
Μες τη νύχτα, μες τη νύχτα
Μάταια, κι απόψε στους παράδεισους
Της φαντασίας μου με τ’ όνειρο θα πλανηθώ
Όσο κι αν ανάστησα το χάδι σου
Σ’ ένα σκοτάδι σου πάντα θα ξεψυχώ
Όσο κι αν ανάστησα το χάδι σου
Σ’ ένα σκοτάδι σου πάντα θα ξεψυχώ
