Στην πόλη τρεμοσβήνει το φεγγάρι
Κι αν την αντέχεις τη σκηνή
Τα μάτια σου δυο στάλες έχουν πάρει
Απ ‘την βροχή την πρωϊνή
Πάρε τ’ αστέρια τ’ ουρανού
Στόλισε τη ματιά του
Άγγιξε το άνθος του λωτού
Φώναξε τ’ ονόμά του, και θά ‘ναι έρωτας
Στην πόλη τρεμοσβήνει κάποιο αστέρι
Κι εσύ απόμεινες να ζεις, ναι, να ζεις
Στο πρώτο της καρδιάς σου καλοκαίρι
Στις αγκαλιές της Κυριακής
Πάρε τ’ αστέρια τ’ ουρανού
Στόλισε τη ματιά του
Άγγιξε το άνθος του λωτού
Φώναξε τ’ ονόμά του
(Ομως μη ρωτάς), θά ‘ναι έρωτας
Ομως μη ρωτάς, θά ‘ναι έρωτας
(Πάρε τ’ αστέρια τ’ ουρανού)
Στόλισε τη ματιά του
Άγγιξε το άνθος του λωτού
Φώναξε και θά ‘ναι έρωτας
Θά ‘ναι έρωτας
(Θά ‘ναι έρωτας, θά ‘ναι έρωτας, θά ‘ναι έρωτας)
