Κόλπα σκληρά, στην τρύπα των θυμάτων μάθε κόλπα
καμιά φορά, κι οι έντιμοι δε βρίσκουν να `βγουν πόρτα.
Μες στο κελί, ο χρόνος δεν ακούει λεπτοδείκτες,
ξέρεις εκεί, κρατάνε πάντα δυο φορές οι νύχτες.
Έι εσύ, πες μου, είν’ ωραία έξω;
Έι εσύ, πες μου, έχω λόγο για ν’ αντέξω;
Λευκό στυλό, κρατώ και χωρίς εικόνες γράφω.
Ίσως και `γω δεν έχω τώρα πια πολλά να μάθω.
Λευκή στολή, μου φόρεσαν και διακοπές με πάνε,
ίσως κι αυτοί, τα ίδια να φορούν και μ’ άλλους πάνε.
Έι εσύ, πες μου, είν’ ωραία έξω;
Έι εσύ, πες μου, έχω λόγο για ν’ αντέξω;
Θα `ρθει καιρός, να βγαίνουμε μαζί όπως πρώτα;
Θα `ρθει καιρός, να μη δακρύζουμε σαν σβήνουν φώτα;
Κάποιο πρωί, οι φύλακες δε θα μπορούν να `ρθουνε,
ξύδι χολή, αντί για μας τότε αυτοί θα πιούνε
Έι εσύ, πες μου, είν’ ωραία έξω;
Έι εσύ, πες μου, έχω λόγο για ν’ αντέξω;
