Με τα όρια σπασμένα,
με ξεβιδωμένα φρένα,
ξεπερνάς την κάθε λογική.
Σ’ όλα λες πως είμαι λάθος,
σε ζηλεύω κατά βάθος,
τι αγάπη τότε, είναι αυτή;…
…δεν αντέχω άλλη ενοχή!
90 λεπτά μοναχά απομένουν,
να βάλω στ’ αμάξι αυτά που μας δένουν,
ξανά διορία σου δίνω, να πεις μια συγγνώμη.
90 λεπτά και δε κάνεις μια νύξη,
σ’ αυτή την αγάπη σφυρίζεις τη λήξη,
μα φεύγω με καρδιά και μυαλό, πίσω να ‘ναι ακόμη!
Με εγωισμό αλήτη,
που τον ονομάζω θύτη,
καταστρέφεις έτσι μια ζωή.
Δε μπορεί πάντα να φταίω,
σ’ ότι κάνω, σ’ ότι λέω
κάποιος δεν αγάπησε πολύ…
…και δεν έχω άλλη επιλογή!
