Ποια λιμάνια, ποια φεγγάρια κυνηγώ
στ’ ουρανού τα μονοπάτια τώρα περπατώ,
ποιό δρομάκι, ποια κιθάρα με ζητά,
δεν αντέχω αγοράκι νότες στα μπετά,
ποιό ταξίμι του Τσιτσάνη σε πονά
και στα μάτια σου συννέφιασαν χίλια βουνά.
Α ρε, κόσμε, κομπολόι,
του σκληρού ντουνιά το μοιρολόι.
Ποιο σινιάλο, ποιος φωνάζει στο κενό,
τον τρελό απόψε καιν πάνω στο βουνό,
σε ποια Μπάρμπι μας φορτώνεσαι το χτες
και η ήπειρος δε βρίσκει εραστές,
ποιό ξενύχτι, σε ποια μπάρ με καλεί
κι αύριο να `μαι άγαλμά σου στο σκαλί.
Α ρε, κόσμε, και να μου `δινες φιλί,
και να μου `δινες φιλί, α ρε, κόσμε.
Α ρε, κόσμε, κομπολόι,
του σκληρού ντουνιά το μοιρολόι.
