Ήρθες και κάθισες σαν ποίημα
στις πολυθρόνες της πλατείας
συσκέψεις, συσκέψεις μεγάλες,
κάτι ζητούσε η ματιά σου φύσηξε
ο αέρας στα μαλλιά σου και με σημάδεψες.
Εγώ ήμουν ο αέρας
κι εσύ είχες τα φτερά
την πόρτα σου θ’ ανοίξω
κι ας πληρώσω ακριβά.
Μα ήρθες με βρήκες
σαν τραγούδι να τραγουδήσεις
για ό,τι ωραίο για ό,τι μακρινό.
Ήταν καιρός για ένα πάθος
για μια αμαρτία για ένα λάθος
για ένα μυστικό.
Εγώ ήμουν ο αέρας
κι εσύ είχες τα φτερά
την πόρτα σου θ’ ανοίξω
κι ας πληρώσω ακριβά.
