Πήρα το χαρτί ντύθηκα στα μπλε
πέρασα την πύλη
σε τόπο μακρινό με τον άνεμο
φίλο κι αδερφό
Άννα δεν ήμουνα εγώ γι’ αεροπλάνα
Ώρες στη σκοπιά τσιγάρο στα κλεφτά σκουπίδια μαγειρεία
μα κάτω απ’ την πλαγιά ο δρόμος φωτεινός μου δείχνει την πορεία
Άννα δεν ήμουνα εγώ γι’ αεροπλάνα
Το παιχνίδι αυτό θέατρο σωστό
και γνωστοί οι ρόλοι
βγάζω τη στολή και το κράνος μου
φεύγω για την πόλη
Άννα δεν ήμουνα εγώ γι’ αεροπλάνα
