Αγάπες της ζωής μου,
της θάλασσας βυθός,
χιλιάδες ψεμματάκια
στα χείλη μου ψαλμός.
Τη νύχτα σάς θυμάμαι,
τη μέρα σάς ξεχνώ,
τη μια στιγμή λυπάμαι,
την άλλη όμως γελώ.
Αγάπες της ζωής μου,
φεγγάρια δίχως φως,
του χρόνου μεσημέρια,
του κόσμου στεναγμός.
Αγάπες της ζωής μου,
γυμνές στον ουρανό,
σε ποιον χαμένο κόσμο,
αχ, να σας ξαναβρώ.
Τη νύχτα σάς θυμάμαι,
τη μέρα σάς ξεχνώ,
τη μια στιγμή λυπάμαι,
την άλλη όμως γελώ.
Αγάπες της ζωής μου,
φεγγάρια δίχως φως,
του χρόνου μεσημέρια,
του κόσμου στεναγμός.
Αγάπες της ζωής μου,
γυμνές στον ουρανό,
σε ποιον χαμένο κόσμο,
αχ, να σας ξαναβρώ.
