Αγάπες χαμένες, φεγγάρια που σβήσανε,
καράβια που φύγαν και πια δε γυρίσανε,
και πια δε γυρίσανε.
Το κύμα το ‘χει η θάλασσα,
τ’ αστέρια τα ‘χει η νυχτιά
κι οι στεναγμοί και οι καημοί,
για την δική μου την καρδιά.
Φτερούγες αν είχα, πουλί θα γινόμουνα,
χαμένη αγάπη, κοντά σου να ‘ρχόμουνα,
κοντά σου να ‘ρχόμουνα.
Το κύμα το ‘χει η θάλασσα,
τ’ αστέρια τα ‘χει η νυχτιά
κι οι στεναγμοί και οι καημοί,
για την δική μου την καρδιά.
