Πως να ρίξω τη καρδιά μου στα νερά τα παγωμένα
και στης Άρτας το γεφύρι βάλαν άλλη κι όχι εσένα
που να ψάξω να ρωτήσω τώρα μόνο μ’ άφησε
απονιά κάνω το πόνο κι καρδιά μου ράγισε.
Κι αν φυσάει ο αέρας δυνατά και άγρια
ένας έρωτας αφήνει σώματα ναυάγια
κι αν φυσάει ο αέρας μοιρολόι κλαίγοντας
να ξεχάσω πως σε λένε έτσι μου’ πες φεύγοντας.
Πόσα λόγια παρακάλια θέλεις να σου ξαναπώ
το σημάδι της Φροσύνης μες τη λίμνη θα το βρω
που να ψάξω να ρωτήσω τώρα μόνο μ’ άφησε
απονιά κάνω το πόνο κι καρδιά μου ράγισε.
Κι αν φυσάει ο αέρας δυνατά και άγρια
ένας έρωτας αφήνει σώματα ναυάγια
κι αν φυσάει ο αέρας μοιρολόι κλαίγοντας
να ξεχάσω πως σε λένε έτσι μου’ πες φεύγοντας.
