Μάνα μου είμαι φθισικιά, θα πάω να γυρίζω,
μες στης Πεντέλης τα βουνά, τα πεύκα να μυρίζω.
Εκεί, μανούλα μου γλυκιά, θέλω να κατοικήσω,
τα πεύκα να ’χω συντροφιά, ώσπου να ξεψυχήσω.
Μες στης Πεντέλης τα βουνά παντοτινά θα μείνω,
μανούλα μου, ποτέ καλά ξέρω πως δε θα γίνω.
Αγάπησα και χάνομαι, ξεφτίζει η ζωή μου,
μες στης Πεντέλης τα βουνά θα μείνει το κορμί μου.
