Ακόμα χτες μου ‘λεγες πόσο μ’ αγαπάς
θα είμαι η γη σου κι ο ουρανός σου όπου κι αν πας
πως με το γέλιο μου θα βρίσκεσαι, θα χάνεσαι
και ένα μου χάδι φυλαχτό σου θα φοράς.
Κι ήρθε βροχή και σκοτεινιά
τώρα τα λόγια σου στα ράφια μου σκονίζονται
θα κάνω πέτρα την καρδιά
αφού το χτες δεν ζει παντοτινά.
Ακόμα χτες μου ‘λεγες πόσο μ’ αγαπάς
θα είμαι πάντα το τραγούδι της καρδιάς
πως κάθε βράδυ μέσα στ’ όνειρο θα κρύβεσαι
και το πρωί πάλι ζωή θα μου χρωστάς.
Κι ήρθε βροχή και σκοτεινιά
τώρα τα λόγια σου στα ράφια μου σκονίζονται
θα κάνω πέτρα την καρδιά
αφού το χτες δεν ζει παντοτινά.
