Βράδυ αλύπητο, διωγμένο,
για τον ύπνο μαξιλάρι,
κλαίει δάκρυα τελευταία
που σκουπίζει το φεγγάρι.
Σου’χα γράψει δυο τραγούδια,
να τα λες στις συντροφιές σου,
σου’χα φτιάξει δυο λουλούδια
μ’ ευωδιές μου που `σαν δικές σου.
Και κλαίει τ’ αγέρι, και κλαίει τ’ αστέρι,
άκου μικρό μου ταίρι, άκου μικρό μου ταίρι.
Σου `χα ράψει ένα φουστάνι
για να το `χεις το χειμώνα,
μια φτωχή ταντέλα γύρω
και λιβάδι απ’ ανεμώνα.
Τώρα σβήστηκε ο ήλιος,
ποιός, το χάδι, θα μου φέρει,
πάνε και τα χελιδόνια,
ταίρι μου, μικρό μου ταίρι.
Και κλαίει τ’ αγέρι, και κλαίει τ’ αστέρι,
άκου μικρό μου ταίρι, άκου μικρό μου ταίρι.
