Ένα δειλινό μαύρο σκοτεινό
ήρθ’ η μοναξιά με τη λησμονιά
Άκρη τ’ ουρανού ερημιά του νου
Άνεμος οργής η σιωπή τση γης
Ανάσα που μιλείς το λυγμό καλείς
Άκρη τ’ ουρανού ερημιά του νου
Ένα δειλινό μαύρο σκοτεινό
ήρθ’ η μοναξιά με τη λησμονιά
Άκρη τ’ ουρανού ερημιά του νου
Άνεμος οργής η σιωπή τση γης
Ανάσα που μιλείς το λυγμό καλείς
Άκρη τ’ ουρανού ερημιά του νου
