Είμ’ αλανιάρα μερακλού, πω πω, μες στην Αθήνα
που ξενυχτώ στα καμπαρέ και τα περνάω φίνα.
Ούζο πίνω και μεθάω
κι όλα τα ποτήρια σπάω
και χωρεύω τσιφτετέλι
αχ, άμαν άμαν, το ικιτέλι.
– Γεια σου, Ρόζα μου, γεια σου, παιδί μου !
Κάθε νυχτιά στα καμπαρέ, αυγή αυγή στη μπίρα
και το πρωί μες στον τεκέ φουμάρω την νταμίρα.
Παίζουνε και οι ντερβισάδες
λύρα, ούτι, μπαγλαμάδες
και χορεύω τσιφτετέλι
αχ, άμαν άμαν, το ικιτέλι.
-‘Αμαν, γιάλα γιάλα ! Ωχ, ωχ ! Ασαγιντάν γιαβρούμ !
– Γεια σου, Ογδοντάκη μου, γεια σου ! Ωχ, ωχ, ωχ
