Κάηκα σαν το κεράκι
απ’ το ντέρτι, απ’ το μεράκι,
π’ έμπλεξα με μια μπεκρού
κι αλανιάρα χασικλού.
Μέρα νύχτα σαν φουμάρει την νταμίρα, μαστουριάζει
και ξεσπάει στα βιολιά, στα τραγούδια του νταλκά,
μάγια μου ‘χει καμωμένα, που με έμπλεξε και μένα,
στο σεβντά της δε βαστώ, κινδυνεύω να χαθώ.
Πού να βρω τη γιατρειά μου,
για να σώσω την καρδιά μου,
από μια τέτοια μπεκρού
κι αλανιάρα χασικλού.
Μέρα νύχτα σαν φουμάρει την νταμίρα, μαστουριάζει
και ξεσπάει στα βιολιά, στα τραγούδια του νταλκά,
μάγια μ’ έχει καμωμένα που με τρέλανε και μένα
στο σεβντά της δε βαστώ, κινδυνεύω να χαθώ.
