Απ’ τη δική μου συμφορά
ερήμωσαν οι δρόμοι
και μόνοι μέσα στα στενά
παίζουν κρυφτό οι πόνοι.
Μα στον πόνο το δικό μου
που μου τρώει την καρδιά
άλλος πόνος δε ζυγώνει
γιατί καίει σαν φωτιά.
Οι πόνοι ζευγαρώσανε
μα μόνο ο δικός μου
ταίρι δεν βρήκε πουθενά
κι έμεινε σύντροφος μου.
Γιατί στον δικό μου πόνο
που μου τρώει την καρδιά
άλλος πόνος δε ζυγώνει
γιατί καίει σαν φωτιά.
Τους πονεμένους φώναξα
για να με συντροφεύσουν
όμως κοντά μου μια στιγμή
δεν μπόρεσαν ν’ αντέξουν.
Γιατί στον δικό μου πόνο
που μου τρώει την καρδιά
άλλος πόνος δε ζυγώνει
γιατί καίει σαν φωτιά.
