Μοιάζει η ζωή μου να ‘ναι επικηρυγμένη
με καταδιώκει ο κακός μου ο καιρός
όλα τα έχασα μα εκείνος επιμένει
που να μιλήσω και να με ακούσει ποιος
Αυτή η νύχτα δε μου κάνει το χατήρι
να ξημερώσει και να δω λιγάκι φως
είμαι ένα βήμα πριν να κάνω χαρακίρι
ποιος να προλάβει και να μ’ εμποδίσει ποιος
Το λένε οι παλιοί και οι ψαγμένοι
πως άμα δε σε θέλει, δε σε πάει δηλαδή
χαλάρωσε στον πάτο απ’ το βαρέλι
περίμενε να έρθει η στιγμή
για όλους κάποια ώρα ανατέλλει
Να γίνει θαύμα ένας μόνος του δε φτάνει
θέλει έναν ίσκιο μια ανθρώπινη φωνή
θέλει έναν άγγελο ψυχάρα και αλάνι
μ’ ένα ταξίδι να τον πάρει απ’ τη σκηνή
