Αν βαρέθηκες κυρία,
φύγε ήσυχη ξανά.
Τη μικρή μας ιστορία
δεν την είπα πουθενά.
Παλληκάρι είμαι, κυρά μου,
κι άδικα ανησυχείς.
Όσα είδ’ η αγκαλιά μου
δεν τα έμαθε κανείς.
Κι αν μπρος σε ξένους βρεθούμ’ ένα βράδυ,
θα σε κοιτάξω σαν άγνωστη πια,
σαν να μη γίναμ’ οι δυο στο σκοτάδι
στάχτη στην ίδια τη φωτιά.
Άντρας είμαι, δεν πειράζει,
κάνε εσύ τη μοιρασιά.
Δώσ’ μου εμένα το χαλάζι,
κράτα εσύ την ξαστεριά.
Ούτε τώρα που σε χάνω
θ’ ακουστεί λόγος πικρός.
Αν θα κλάψω, θα το κάνω
όταν μείνω μοναχός
