Με πίκρα στην καρδιά,
γυρνώ κάθε βραδιά
και με χτυπούν οι πόνοι,
που λείπεις μακριά.
Ας ήξερα πού ήσουνα,
να ‘ρθώ να σ’ ανταμώσω,
να πάψει, πλέον, να πονά
η κουρασμένη μου καρδιά,
τους πόνους να γλιτώσω.
Μια μαύρη συννεφιά
μου σφίγγει την καρδιά,
που λείπεις μακριά μου,
αγάπη μου γλυκιά.
Ας ήξερα πού ήσουνα,
να ‘ρθώ να σ’ ανταμώσω,
να πάψει, πλέον, να πονά
η κουρασμένη μου καρδιά,
τους πόνους να γλιτώσω.
Σαν έρημο πουλί
μονάχο, στο κλαδί,
που έχασε το ταίρι του
και πια δεν καλαηδεί.
Ας ήξερα πού ήσουνα,
να ‘ρθώ να σ’ ανταμώσω,
να πάψει, πλέον, να πονά
η κουρασμένη μου καρδιά,
τους πόνους να γλιτώσω.
