Να μπορούσα να σου δώσω την καρδιά μου
για να μάθεις ν’ αγαπάς
και να πάρω τη δική σου που ‘ναι πέτρα
για να μην πονάω, όπως δεν πονάς.
Εσύ που πλάστηκες τόσο ωραία,
εσύ που έχεις τόση ομορφιά,
γιατί να με πικραίνεις νύχτα – μέρα,
γιατί να έχεις πέτρινη καρδιά.
Να μπορούσα να σου δώσω την καρδιά μου
για να μάθεις ν’ αγαπάς
και να πάρω τη δική σου που ‘ναι πέτρα
για να μην πονάω, όπως δεν πονάς.
Μόνο έτσι θα μπορούσες για να νιώσεις
το μεγάλο μου καημό,
όταν είχες την καρδιά μου, θα πονούσες
και θα μ’ αγαπούσες, όπως σ’ αγαπώ.
Εσύ που πλάστηκες τόσο ωραία,
εσύ που έχεις τόση ομορφιά,
γιατί να με πικραίνεις νύχτα – μέρα,
γιατί να έχεις πέτρινη καρδιά.
Να μπορούσα να σου δώσω την καρδιά μου
για να μάθεις ν’ αγαπάς
και να πάρω τη δική σου που ‘ναι πέτρα
για να μην πονάω, όπως δεν πονάς.
