Σ’ έχουν πλανέψει κάποια μάτια
όμορφα νοσταλγικά
τα ‘χεις στολίδι και καμάρι
και σε λιώνουν μυστικά.
Αν θα σ’ αφήσει τι θα κάνεις;
Μες στο βούρκο θα πεθάνεις
ντροπιασμένη πάντα θα γυρνάς
και μια μποέμισσα θα γίνεις
μες στις ταβέρνες θα τα πίνεις
μα θα τα πληρώσεις μην ξεχνάς.
Μέρα και νύχτα θα σε παίρνει
ένας πόνος μυστικά,
είναι το κρίμα που πληρώνει
η μπαμπέσα σου καρδιά.
Όσο κι αν κλάψεις κι αν δακρύσεις
θα σε κρατούν οι αναμνήσεις
και θα βρεις αλλού παρηγοριά,
λούσα θα κάνεις θα γλεντήσεις
μα μια ώρα θα γυρίσεις
μέσα στην παλιά μας τη φωλιά.
