Πού είσαι, καημένε Περικλή,
να βγεις να σεργιανίσεις
και την Αθήνα σου να δεις
και να μην τη γνωρίσεις.
Πού είσαι, καημένε Περικλή,
ν’ ακούσεις μπουζουκάκι,
τραγούδια και διπλοπενιές
στο στέκι του Μητσάκη.
Πού είσαι, Σωκράτη δάσκαλε,
να δεις το Κολωνάκι,
οι μαθητές σου σήμερα
βαστούν κομπολογάκι.
Πού είσαι, Σωκράτη δάσκαλε,
να ’ρχόσουν απ’ τον Άδη,
παρέα με τον Πλάτωνα
και τον Αλκιβιάδη.
Πού είσαι, Ορφέα, μια βραδιά
την άρπα σου να παίξεις,
την Ευριδίκη π’ αγαπάς
στα δίχτυα σου να μπλέξεις.
Πού είσαι, Ορφέα, για να δεις
συρτάκι με φιγούρα,
κι οι μάγκες να σου κάνουνε
χιλιάρικο χαρτούρα.
