Πάλι μονάχη επιστρέφω στο σταθμό
Να `ξερα θεέ μου η ψυχή μου τι γυρεύει
Είναι γεμάτη από οργή κι από θυμό
Και η εικόνα σου και αυτή να με παιδεύει
Ανάβω ένα τσιγάρο σκορπάω τον καπνό
Βλέπω μπροστά μου εσένα, ζητάω να λυτρωθώ
Ούτε το όνομα σου ν’ ακούσω δεν μπορώ
Δυο βήματα και κάτι απέχω απ’ το κενό
Πάλι βαγόνια να κυλάνε στις γραμμές
Κι ένα ταξίδι που δε θέλω να το κάνω
όλου του κόσμου είναι ξένες οι αγκαλιές
Μα στην δική σου εγώ θέλω να πεθάνω
