Ανάμνησή μου μακρινή και παιδική μου φίλη,
την πικραμένη σου ψυχή η νύχτα μου `χει στείλει,
που να ‘σαι, ποιος να σε φιλά, που χάθηκες, που πήγες
και μ’ άφησες δάκρυα πολλά και αναμνήσεις λίγες
και μ’ άφησες δάκρυα πολλά και αναμνήσεις λίγες,
που να ‘σαι, ποιος να σε φιλά, που χάθηκες, που πήγες
και μ’ άφησες δάκρυα πολλά και αναμνήσεις λίγες
και μ’ άφησες δάκρυα πολλά και αναμνήσεις λίγες.
Τον κόσμο ψάχνω να σε βρω, κουράστηκε η ματιά μου,
σαν μια στογόνα της βροχής ήσουν στα δάχτυλά μου,
που να ‘σαι, ποιος να σε φιλά, που χάθηκες, που πήγες
και μ’ άφησες δάκρυα πολλά και αναμνήσεις λίγες
και μ’ άφησες δάκρυα πολλά και αναμνήσεις λίγες,
πού να `σαι, ποιος να σε φιλά, πού χάθηκες, πού πήγες
και μ’ άφησες δάκρυα πολλά και αναμνήσεις λίγες
και μ’ άφησες δάκρυα πολλά και αναμνήσεις λίγες.
