Άστραφτε αστραπές το πρωτοβρόχι άστραφτε
πάνω σε κάμπους με χρυσά ηλιοτρόπια έβρεχε
διάφανη ζέστη
πάνω στα φυλλαράκια κυλούσε
η ανάσα της βροχής μούσκευε κι εμάς
κι ο ιδρώτας της αγάπης κυλούσε
σαν άχνα της βροχής.
Ξαφνικά στη βροχή σε βρήκα όπως κάποτε
χρόνος που,
χρόνος που δεν είναι αρκετός ποτέ
δώρο της ζωής
έτσι ξανά μαζί να βρεθούμε
στην άχνα της βροχής
όλη μου η ζωή
με λίγα φιλαράκια κυλάει
σαν άχνα της βροχής.
Πως βροντάν οι βροντές γύρω τριγύρω πως βροντάν
την καρδιά πλημμυρίζουν αναμνήσεις τι ζητάν
πίσω με γυρνούν
σ’ αυτά που ήταν να ζήσουν για πάντα
μα τώρα πια δε ζουν
τρέχουν οι καιροί
κι όλα μικρά μεγάλα παλιώνουν
και λιώνουν σαν κερί.
