Ανάθεμά σε ξενιτιά
καταραμένη να ‘σαι
μας παίρνεις τους λεβέντες μας
μανούλες δεν λυπάσαι
Είναι φριχτό στον άνθρωπο
να ‘ναι ξενιτεμένος
μακριά από κείνους που αγαπά
μέσα στους ξένους ξένος
Κλαιν οι μανούλες μοναχές
που λείπουν τα παιδιά τους
την Παναγιά παρακαλούν
αχ να ‘ρθουν ξανά κοντά τους
Είναι φριχτό στον άνθρωπο
να ‘ναι ξενιτεμένος
μακριά από κείνους π’ αγαπά
μέσα στους ξένους ξένος
