Άνοιξη φυσά στον κρυφό μου παράδεισο
φόρεσε ψυχή το λευκό σου πουκάμισο
η χαρά μου να πετάξει
με του ήλιου το μετάξι.
Αχ ζωή μου μια φορά
με τα χέρια μου φτερά
ν’ αγκαλιάσω το φεγγάρι
να πετάξω μια φορά στ’ ουρανού τα καθαρά
ανεμάκι να με πάρει.
Χόρεψε ζωή μου στο φως που λαχτάρησες
όλα τα ωραία στον ύπνο μου χάρισες.
Τώρα η μέρα άλλα γράφει
κάνει τη σκουριά χρυσάφι.
Αχ ζωή μου μια φορά
με τα χέρια μου φτερά
ν’ αγκαλιάσω το φεγγάρι
να πετάξω μια φορά
στ’ ουρανού τα καθαρά
ανεμάκι να με πάρει.
