Πριν ανέβω ακόμα τα σκαλιά
μου ‘κλεισες την πόρτα σου
κι έκλεισες τα φώτα σου γιατί;
Μήπως δε με θέλεις άλλο πια
άνοιξέ μου για στερνή φορά.
Μέσα απ’ τις γρίλιες με κοιτάς
σαν να ‘μαι ξένος μου μιλάς
κι όμως κατά βάθος μ’ αγαπάς.
Έλα και μη γίνεσαι παιδί,
βάλε πια στην πόρτα το κλειδί.
Χάραξε κι ακόμα καρτερώ,
άσε το γινάτι σου
στρώσε το κρεβάτι σου για δυο
μη μ’ αφήνεις μες στην παγωνιά
άνοιξέ μου για στερνή φορά.
Μέσα απ’ τις γρίλιες με κοιτάς
σαν να ‘μαι ξένος μου μιλάς
κι όμως κατά βάθος μ’ αγαπάς.
Έλα και μη γίνεσαι παιδί,
βάλε πια στην πόρτα το κλειδί.
