Χρόνια σε πλήρωσα με χτυποκάρδια,
πληγές μου άνοιξες στα στήθια προ πολλού
κι έχω ενθύμιο βαθιά σημάδια,
άντε παράτα με κι ακούμπα κάπου αλλού.
Εγώ σπατάλησα πλούτη και νιάτα,
για να σε φέρω με το δρόμο του καλού,
μα εσύ εδιάλεξες δική σου στράτα,
άντε παράτα με κι ακούμπα κάπου αλλού.
Κι αν κατρακύλησα ‘συ μ’ είχες σπρώξει,
μα τώρα γλίτωσα απ’ τα χείλη του γκρεμού,
την ψεύτρα αγάπη σου την έχω διώξει,
άντε παράτα με κι ακούμπα κάπου αλλού.
