Θυμάμαι αυτόν τον φίλο μου, που μάθαινε κιθάρα.
Θυμάμαι τα ραδιόφωνα του χθες.
Θυμάμαι πως πετούσαμε, γυρνώντας στη λιακάδα.
Θυμάμαι του Μαΐου τις φωνές.
Θυμάμαι εκείνη τη φορά που το ‘σκασα απ’ το σπίτι.
Πρώτη φορά που ένιωσα μια διαφανή σκιά
Κι είναι από τότε δίπλα μου
Κρατάει το μανίκι
Σίγουρη πως θα μας δοθούν όλα τα μυστικά.
Μην κολλάς με τα παλιά και μην πολυθυμάσαι
Αφού η ζωή κυλάει μπροστά, γιατί εσύ πάντα πίσω να ‘σαι;
Ακούω μα δεν απαντώ, κλείνω τα μάτια και θυμάμαι
Κι αν με ρωτήσεις θα σου πω
Απ’ την αρχή όλα να τα πάμε.
Απ’ την αρχή όλα να τα πάμε.
Ταξίδια, λέει, θα κάναμε με μια θλιμμένη μπάντα
σε κάτι καλοκαίρια μακρινά
Κήπους ονειρευόμασταν πιωμένοι στη βεράντα
Ο Rory βγήκε στη σκηνή, το πλήθος μας πατά.
Μην κολλάς με τα παλιά και μην πολυθυμάσαι
Αφού η ζωή κυλάει μπροστά, γιατί εσύ πάντα πίσω να ‘σαι;
Κι ακούω μα δεν απαντώ, κλείνω τα μάτια και θυμάμαι
Κι αν με ρωτήσεις θα σου πω
Έλα απ’ την αρχή όλα να τα πάμε.
Έλα απ’ την αρχή όλα να τα πάμε.
Αφού η ζωή κυλάει μπροστά, γιατί εσύ πάντα πίσω να ‘σαι;
Κι ακούω μα δεν απαντώ, κλείνω τα μάτια και θυμάμαι
Κι αν με ρωτήσεις θα σου πω
Έλα απ’ την αρχή όλα να τα πάμε.
Έλα απ’ την αρχή όλα να τα πάμε.
