Απ’ το Μαρόκο η Εσμέ
το είχε αποφασίσει
μες στον Περαία για να ‘λθεί
και να με ξεμυαλίσει
Φεγγαροπρόσωπη γλυκιά
με φιλντισένιο σώμα
την είδα κι έμεινα ο φτωχός
μ’ ολάνοιχτο το στόμα
Εσμέ χανούμι μου γλυκό
με λιώσαν οι ματιές σου
πεθαίνω σαν χαμογελάς
μέσ’ απ’ το φερετζέ σου
Και στο Μαρόκο σαν θα πας
εγώ θα ‘ρθώ κοντά σου
δικός σου σκλάβος θα γινώ
μες το χρυσόν οντά σου
Φεγγαροπρόσωπη γλυκιά
με φιλντισένιο σώμα
την είδα κι έμεινα ο φτωχός
μ’ ολάνοιχτο το στόμα
