Απ’ το Ντεπό ξεκίνησα
για το Καραμπουρνάκι,
με τι λαχτάρα στην καρδιά,
με τι κρυφό μεράκι.
Το περσινό καλοκαιράκι
αχ, πόσο τ’ αποθύμησα.
Στα σοκάκια μες στην αντηλιά
τα μαλλιά μου έλουζες φιλιά,
διπλή ανάσα μες στο στόμα,
πιάσαμε ρίζες μες στο χώμα,
γίναμε δέντρο για πουλιά.
Στο ’γραψα και στο μήνυσα
για να σε δω μια στάλα,
φεγγάρι κι άστρο περσινό
και φετινή ψιχάλα,
μ’ έκαν’ η θύμησή σου μπάλα,
για να σε βρω ξεκίνησα.
Στα σοκάκια μες στην αντηλιά
τα μαλλιά μου έλουζες φιλιά,
διπλή ανάσα μες στο στόμα,
πιάσαμε ρίζες μες στο χώμα,
γίναμε δέντρο για πουλιά.
