Απάνω που σε ξέχασα
γιατί να ξαναρθείς
στο σπίτι αυτό που γκρέμισες
με τι καρδιά θα μπεις;
Για ποια καρδιά μιλάς εσύ,
για ποια αγάπη κλαις;
Ειν’ αμαρτία και ντροπή
πως μ’ αγαπάς να λες.
Απάνω που το δάκρυ μου
δε στέγνωσε καλά
εσύ που με κατάστρεψες
ζητάς παρηγοριά.
Για ποια καρδιά μιλάς εσύ,
για ποια αγάπη κλαις;
Ειν’ αμαρτία και ντροπή
πως μ’ αγαπάς να λες.
Απάνω που σε ξέχασα
γιατί να ξαναρθείς
να με πονέσεις έπρεπε
και να με λυπηθείς.
