Καθώς με πάνε στον βυθό
τα βήματά μου μόνα
βγαίνεις σαν όνειρο ξανθό
απ’ του πελάγου τον αφρό
εσύ γλυκιά γοργόνα
Απίθανη αγάπη μου
γυναίκα και γοργόνα
λιγόστεψε το δάκρυ μου
και τον καημό μου πόνα
και τον καημό μου πόνα
Ταξίδι πάρε μαζί
στης θάλασσας την άκρη
και στου μυαλού μου το νησί
και στ’ όνειρό μου έχω δει
πως δεν υπάρχει δάκρυ
