Από τα μικρά μου χρόνια
τυραννιέμαι σαν σκυλί,
μέρα νύχτα βιοπάλη
δίχως να χαρώ στιγμή.
Πόσο μ’ έχεις βασανίσει
ψεύτρα κι άδικη ζωή,
πόνους, πίκρες και φαρμάκια
μου ‘χεις δώσει κι έχω πιει,
αχ! εσύ παλιοζωή.
Στεναχώρια, τυραννία
με χτυπάνε συνεχώς,
κάθε βήμα μου και δάκρυ,
πόνος κι αναστεναγμός.
Πόσο μ’ έχεις βασανίσει
ψεύτρα κι άδικη ζωή,
πόνους, πίκρες και φαρμάκια
μου ‘χεις δώσει κι έχω πιει,
αχ! εσύ παλιοζωή.
