Από τις θάλασσες κι απ’ τις φωτιές
έχω γλιτώσει χιλιάδες φορές
μα απ’ τη κατάρα σου τη φοβερή
για να με σώσει κανείς δεν μπορεί
Ούτε χορτάρι δε φυτρώνει
οπού πατήσω και οπού βρεθώ
απ’ τη δική σου τη κατάρα
δε θα μπορέσω γαληνή να βρω
Κι αν έχω φύγει μακριά σου
φταίει ο κόσμος και όχι εγώ
τώρα που ζούμε χωρισμένοι
ένιωσα ποσό πολύ αγαπώ
Κι αν έχω φταίξει δεν τ’ αρνιέμαι
δεν είμαι ο πρώτος αυτή τη ζωή
παρ’ την κατάρα που με παιδεύει
κι αν με λατρεύεις να στείλεις ευχή
