Δε με χωράει αυτό το σπίτι
που το πνίγει η σιωπή,
από την ώρα που το άφησες εσύ,
βγαίνω ξανά μέσα στη νύχτα
που δεν έχει τελειωμό,
απ’ τη δική σου απουσία να κρυφτώ.
Απόψε βρέχει μοναξιά,
κι εσύ δεν είσαι πουθενά,
κι όλο το βράδυ τριγυρίζω στα χαμένα,
να ζήσω μάτια μου μπορώ,
χωρίς αέρα και νερό,
μα δεν αντέχω ούτε λεπτό μακριά από σένα.
Δε με χωράει αυτός ο κόσμος,
αφού εσύ δεν είσαι εδώ,
και τι δε θα ‘δινα, για λίγο να σε δω,
κλείνω ξανά την πόρτα πίσω μου,
και βγαίνω στη βροχή,
να σβήσει ο πόνος που μου καίει την ψυχή.
Απόψε βρέχει μοναξιά,
κι εσύ δεν είσαι πουθενά,
κι όλο το βράδυ τριγυρίζω στα χαμένα,
να ζήσω, μάτια μου, μπορώ,
χωρίς αέρα και νερό,
μα δεν αντέχω ούτε λεπτό μακριά από σένα.
Απόψε βρέχει μοναξιά,
κι εσύ δεν είσαι πουθενά,
κι όλο το βράδυ τριγυρίζω στα χαμένα,
να ζήσω, μάτια μου, μπορώ,
χωρίς αέρα και νερό,
μα δεν αντέχω ούτε λεπτό μακριά από σένα.
