Απόψε, φίλοι μου, αν μ’ αγαπάτε,
να τραγουδήσω μην μου ζητάτε,
σαν τον παλιάτσο να γελώ, μην μ’ αναγκάζετε,
θέλω να κλάψω φανερά τη συμφορά μου,
αφού, εκείνη που αγαπώ, για πάντα χάνεται,
συμμερισθείτε τον καημό που ‘χει η καρδιά μου.
Γαρδένιες και σπασίματα,
χαρές, χειροκροτήματα, δεν έχουνε σκοπό,
τραγούδια δε χρειάζονται,
αφού, για πάντα χάνονται τα μάτια π’ αγαπώ.
Απόψε, φίλοι μου, αν μ’ αγαπάτε,
όπου πονάω μην με χτυπάτε,
να παίξω ρόλο τραγικό, μην επιμένετε,
να κάνω, τάχα, πως γελώ ενώ πονάω,
αφού χωρίζουν δυο καρδιές κι ο κόσμος καίγεται,
εγώ, πώς είναι δυνατόν να τραγουδάω.
Γαρδένιες και σπασίματα,
χαρές, χειροκροτήματα, δεν έχουνε σκοπό,
τραγούδια δε χρειάζονται,
αφού, για πάντα χάνονται τα μάτια π’ αγαπώ,
τα μάτια π’ αγαπώ, τα μάτια π’ αγαπώ.
