Ντυμένη μ’ έναν ουρανό
σε περιμένω στο στενό.
Πού να ’σαι κι άργησες να ’ρθεις
κι έγιν’ ο ουρανός βαρύς;
Απόψε νύχτωσε νωρίς,
το χωρισμό πώς τον μπορείς;
Πώς τη μπορείς τη μοναξιά
μέσα σε ξένη γειτονιά;
Χωρίς καρδιά, χωρίς πνοή
μες στη βραδιά τη σκοτεινή
παίρνω με βήματα βαριά
της λύπης την ανηφοριά.
Πού να ’σαι κι άργησες να ’ρθεις
κι έγιν’ ο ουρανός βαρύς,
κι έγιναν τ’ άστρα παγωνιά
κι ο κόσμος ξένη γειτονιά;
Απόψε νύχτωσε νωρίς,
το χωρισμό πώς τον μπορείς;
Πώς τη μπορείς τη μοναξιά
μέσα σε ξένη γειτονιά;
Χωρίς καρδιά, χωρίς πνοή
μες στη βραδιά τη σκοτεινή
παίρνω με βήματα βαριά
της λύπης την ανηφοριά.
