Ενός κλαδιού η ερημιά το χέρι της απλώνει σαν αποχωρισμού αγκαλιά γέρνει και μας πληγώνει.
Μα ό,τι η ψυχή μας λαχταρά μες στην κάρδιά τρυπώνη φωτιά ανάβει μες στο νου θεριεύει και φουντώνει.