Άραγε με σκέφτεσαι καθόλου
άραγε ποτέ σου με θυμάσαι
δεν το πιστεύω πως μπορεί
να μ’ έχεις πια ξεχάσει
δεν το πιστεύω πως μπορεί
να μ’ έχεις πια ξεγράψει
εμείς που ζήσαμε μαζί
χαρές και λύπες στη ζωή
Εμείς που ήπιαμε νερό
στο ίδιο το ποτήρι
γιατί γιατί γιατί
τώρα μου δίνεις
του πόνου το ποτήρι
Άραγε ρωτάς ποτέ για μένα
άραγε ζητάς τα περασμένα
δε θα πονάς με ξέχασες
και αγάπη θα `χεις άλλη
είχα ελπίδα πως θα `ρθεις
ξανά κοντά μου πάλι
τα όνειρα μου αφήσαν πια
φτάνει να κλαις φτωχή καρδιά
Εμείς που ήπιαμε νερό
στο ίδιο το ποτήρι
γιατί γιατί γιατί
τώρα μου δίνεις
του πόνου το ποτήρι
