Αναγυρίζω το στενό
και πάω από άλλο τόπο
να μη σε βάλω αγάπη μου
στις γλώσσες των ανθρώπων
Σα θες εσύ να σ’ αγαπώ
κρυφά από τσοι γειτόνους
βάλε μηλιά στην πόρτα σου
να χώνομαι στσοι κλώνους
Στην γειτονιά που κάθεσαι
είναι οι όμορφες κοντά σου
μα συ `σαι το χρυσό δεντρί
κι άλλες τα κλαδιά σου
Πρόβαλλε στο παράθυρο
να δω το πρόσωπο σου
να δροσερέψω να γενώ
σαν το βασιλικό σου
Αρισμαροβιτσόβεργα και
διαμαντένια πέτρα
πως να ‘θελα ανταμώσουμε
το μάτι μου εξεπέτα
