Η καρέκλα που καθόσουνα
απέναντί μου άδεια
με τα ρούχα που ντυνόσουνα
μιλάω τα βράδια
Το φεγγάρι που κοιτάζαμε
ρωτάω και ματώνει
Ερημιά ο κόσμος γύρω μου
κάτι τελειώνει
κάτι τελειώνει…
Και αρχίζω να πίνω
αρχίζω να πίνω
Αδειάζει τ’ όνειρο
Και αρχίζω να πίνω
αρχίζω να πίνω
Αντίο φεγγάρι μου
Για σένα σβήνω
Για σένα σβήνω
Μαύρες σκέψεις με κυκλώνουνε
αρχίζω και φοβάμαι
Δε με θέλω πια, κουράστηκα
να σε θυμάμαι
και να λυπάμαι.
