Το χαρτί θα γίνει στάχτη,
το μολύβι θα καεί,
αν καθίσω για να γράψω
όσα μου ‘κανες εσύ.
Κι αν μετάνιωσες κι αν εγύρισες
η καρδιά μου σε μισεί.
Άσε με να ζήσω μοναχός,
έγινα στον πόνο μου γιατρός,
έρχεσαι ν’ ανάψεις τη φωτιά,
άσε με να σε ξεχάσω πια.
Δεν πιστεύω στα φιλιά σου
και στα λόγια που μου λες,
δυστυχώς είσαι πλασμένη
να γκρεμίζεις και να καις.
Κι αν μετάνιωσες, δε γιατρεύτηκαν
της καρδιάς μου οι πληγές.
Άσε με να ζήσω μοναχός,
έγινα στον πόνο μου γιατρός,
έρχεσαι ν’ ανάψεις τη φωτιά,
άσε με να σε ξεχάσω πια.
