Πού είναι οι αγάπες που είχαμε
πού είναι τα πάνε κι έλα,
πού είναι τα πάνε κι έλα,
τότε που βγαίναμε αγκαζέ
κι ο έρως χαμογέλα, κι ο έρως χαμογέλα.
Πότε άσπρα ή γαλάζια, πότε κόκκινα
να σε ντύνω σε νοιαζόμουνα,
κι ό,τι μόρτικο σε σένα δε σου τ’ αρνιόμουνα
και τα χούγια σου, κρυφά κρατιόμουνα.
Μαύρη καρότσα πλέρωνα
με άσπρα αλογατάκια,
με άσπρα αλογατάκια,
κι ερχόσουνα στη γειτονιά
και κλείναν τα σοκάκια,
γεμίζαν τα σοκάκια.
Πότε άσπρα ή γαλάζια, πότε κόκκινα
να σε ντύνω σε νοιαζόμουνα,
κι ό,τι μόρτικο σε σένα δε σου τ’ αρνιόμουνα
και τα χούγια σου, κρυφά κρατιόμουνα.
Τώρα η αγάπη έσβησε,
την έφαγε το πείσμα,
την έφαγε το πείσμα,
η μια η καρδιά είναι ένοχη,
η άλλη είναι θύμα,
η άλλη είναι θύμα.
Πότε άσπρα ή γαλάζια, πότε κόκκινα
να σε ντύνω σε νοιαζόμουνα,
κι ό,τι μόρτικο σε σένα δε σου τ’ αρνιόμουνα
και τα χούγια σου, κρυφά κρατιόμουνα.
