Ακούω γύρω μου φωνές και καταιγίδες,
σε ψάχνω σ’ όλες τις μεριές κι είναι παγίδες,
ώρες γεμάτες προσφορές να σε ξεχάσω,
να βρω χιλιάδες αφορμές για να σε χάσω,
ώρες γεμάτες προσφορές να σε ξεχάσω,
να βρω χιλιάδες αφορμές για να σε χάσω.
Άσπρες οι νύχτες μέσ’ στο φως της πανσελήνου,
γυρνάει του χρόνου ο τροχός, σήμα κινδύνου,
πώς μεγαλώνει ο χωρισμός όταν χαράζει,
κάτι σαν ήχος μακρινός από ένα σάζι,
πώς μεγαλώνει ο χωρισμός όταν χαράζει,
κάτι σαν ήχος μακρινός από ένα σάζι.
Τρέμω μην έρθουνε καιροί δίχως μια μνήμη
κι ό,τι αγαπήσαμε πολύ, μείνει μια φήμη,
σ’ εμάς ανήκει η σιωπή και η αλήθεια,
του μύθου η χάρη, η μαγική, στα παραμύθια,
σ’ εμάς ανήκει η σιωπή και η αλήθεια,
του μύθου η χάρη, η μαγική, στα παραμύθια.
Άσπρες οι νύχτες μες στο φως της πανσελήνου,
γυρνάει του χρόνου ο τροχός, σήμα κινδύνου,
πώς μεγαλώνει ο χωρισμός όταν χαράζει,
κάτι σαν ήχος μακρινός από ένα σάζι,
πώς μεγαλώνει ο χωρισμός όταν χαράζει,
κάτι σαν ήχος μακρινός από ένα σάζι.
