Άστατη, φίλε, άστατη, μα κι αναντικατάστατη.
Εγώ σ’ αυτήν ποντάρισα, λάθος καρδιά τής χάρισα.
Το ξέρω, φίλε, λάθος αγαπάω
και με γυναίκα άσταστη τις νύχτες περπατάω.
Όμως τη βρίσκω δυνατά εγώ στην αγκαλιά της
κι ας τα πληρώνω ακριβά τα ψεύτικα φιλιά της.
Άστατη, φίλε, άστατη, μα κι αναντικατάστατη.
Εγώ σ’ αυτήν ποντάρισα, λάθος καρδιά τής χάρισα.
Το ξέρω, φίλε, έχω κάνει λάθος,
μα η γυναίκα η άστατη μου έχει γίνει πάθος.
Όσες φορές κι αν έχω πει να φύγω απ’ τη ζωή της
με ξαναπάει το βήμα μου στην πόρτα τη δική της.
Άστατη, φίλε, άστατη, μα κι αναντικατάστατη.
Εγώ σ’ αυτήν ποντάρισα, λάθος καρδιά τής χάρισα.
