Ατέλειωτοι δρόμοι στην Ειδομένη,
σβηστά τα λαμπιόνια κι εμείς σαν πιόνια,
κι εμείς σαν πιόνια, κι εμείς σαν πιόνια.
Ξανοίγει ο ήλιος μα δε θα προφτάσει,
ζωή κάνε στάση, ζωή κάνε στάση.
Κυλάει το ποτάμι στης γης το χατήρι,
βουνά τα ρεγάλα κι εμείς στη διχάλα,
κι εμείς στη διχάλα, κι εμείς στη διχάλα.
Ξανοίγει ο ήλιος μα δε θα προφτάσει,
ζωή κάνε στάση, ζωή κάνε στάση.
Σφυρίζει ο αγέρας, μας κόβει το κρύο,
καπνίζει η θράκα κι εμείς σε μια φάκα,
κι εμείς σε μια φάκα, κι εμείς σε μια φάκα.
Ξανοίγει ο ήλιος μα δε θα προφτάσει,
ζωή κάνε στάση, ζωή κάνε στάση.
